Een heerlijke portie Italiaanse trots? Die kom je beslist tegen in elke culinaire verrukkelijke pizza! Ja, er zijn weinig mensen die aan een lekkere pizza kunnen weerstaan. De smeuïge smaak brengt elk persoon - ongeacht liefhebber of niet - in de ban van dit populaire gerecht.

Geschiedenis van de pizza

Van beginneling naar boerenkost

Slechts enkele mensen kennen de geschiedenis van de pizza op hun duimpje. De meesten weten gewoon dat dit 'ergens in Italië' is ontstaan en zo doorstroomde naar de rest van de wereld. Maar dat is niet het enige interessante weetje van deze pizzarijke geschiedenis. Archeologen wisten aan te tonen hoe Vikingen - in de negende eeuw na Christus - platte en ronde deegbodems bereidden. Daarop zwierden ze allerlei ingrediënten, om deze platte dingen daarna in de oven te verwarmen. Dus bedank de volgende keer dat je van je Dr. Oetker smult het bestaan van deze Vikings!

Het was pas ruim 800 jaar na bovenstaande gebeurtenis toen de eerste pizza in Italië een feit was. Meer specifiek gebeurde dit in de loop van 17e eeuw te Napels. De armere bevolking zakte massaal af naar bepaalde steden om de toenmalige en zogenaamde pizzaioli te nuttigen. Daaruit mag je concluderen dat pizza initieel typische boerenkost was.

Napels als centrum van culinaire trots

Aan het einde van de negentiende eeuw, omstreeks het jaar 1889, was ene Raffaele Esposito bekend als meest beroemde pizzamaker van Napels. Deze man werd door de Italiaanse koning en koningin van toen – respectievelijk Umberto I en koningin Margaretha genaamd - uitgenodigd. En dat speciaal om de specialiteiten van Eposito in levende lijve te kunnen ondervinden. Eposito besloot er iets speciaals van te maken: hij bedacht voor deze pizza een kleurenpalet dat overeenstemde met de  vlag van Italië. Ingrediënten zoals tomatensaus, mozzarella en basilicum kwam daarbij aan te pas. Deze uitvinding kon koningin Margaretha wel smaken. Daarop besloot Raffaele Eposito deze pionierspizza naar haar te noemen: pizza Margherita. Een benaming die dé standaard is voor dergelijke pizza's van vandaag.

Niet zomaar een pizza

Niet elke Napelse pizza mocht zomaar een pizza worden genoemd. Nee, een gebakken pizza uit deze Italiaanse stad moest aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo moest het gerecht in een hout gestookte oven worden opgewarmd. En dat bij een temperatuur van niet minder dan 485 graden, maar wel binnen een tijdsbestek tussen de 60 en 90 seconden. Ook aan de bodem moest je als pizzamaker aandacht besteden: deze diende een diameter te hebben van maximum 35 centimeter. En de dikte? Die mocht de 3,5 millimeter niet overschrijden. En een echte Napelse pizza kan je vandaag herkennen aan zijn zachte en buigzame textuur. Terwijl andere mensen en welbepaalde volkeren eerder exemplaren verkiezen met een dunnere en krokante bodem.